Hayat mı pahalı, gelir mi yetersiz?
Alışveriş merkezinde dakikalarca tezgahların önünde turlayan insanları görüp de “yok kardeşim millette para dolu” diyenlerimiz de çoğunlukta , bocaladık kaldık.
Ekmek artık aslanın ağzında değil de, sindirilmiş bir şekilde barsaklarına sıkışıp kalmış .
Her anımıza yansıyan mutsuzluğun temel nedenlerinden biri hatta başat unsuru da bu oldu.
Tam her şey düzene giriyor derken;covid patladı, tam ortalık azıcık düzeliyor gibiydi kur krizi patladı ve enflasyon bindi,özgürlükler kısmına hiç girmiyorum. insanca yaşamak için gerekli olan temel ihtiyaçların  hepsi artık lüks.
Alınan maaş daha ele geçmeden buharlaşıyor.
Bir şey alırken itiraz etme veya olmaz böyle şey deme durumumuz kayboldu.
Kim hangi fiyatı çekse tamam diyoruz. 
Çünkü aldığımız ürünün ya da hizmetin gerçek değerinin ne olduğuna dair algı tamamen bozuldu.
Vatandaş ,markete   her gittiğinde birkaç tur atıp durumu kabullenip öyle alışverişe başlıyor artık. 
Yaşadığımız sürecin bir tık ötesi hiperenflasyon artık. 
Paramızla alışveriş yapamayacağız yakında.
Yapana da kızar haldeyiz, “madem hayat pahalı az harca”, bizi ne kadar ilgilendiriyorsa.
Hoş ortalıkta nakit para olayı da kalmayacak çok yakında. Tüm alışverişler sanal ortamda olacak, kredi kartlarıyla.
Her  gün bir öncekinden daha pahalı gibi bir his!
Hayat pahalılığı birikimi olan , banka faizi ile geçinen,kirada mülkü olanlar ya da birikimini dövize çevirenler için yok hükmündedir.
Hatta onlar için hayat ucuzlamıştır bile. 
Kusura  bakmasın kimse olayı siyasete bağlayacağım. 
Her şey almış başını gidiyor ve bunun sorumlusu hükümet ve bu duruma rağmen hala çözüm üretimine katkıda bulunamayan muhalif kısımlar.
Dünya ekonomisine  bu kadar paralel olmayabilirdi bizim ekonomimiz, köstek olmak yerine üretim desteklenseydi  ülkemizde.
Halk zamları takip edemez oldu artık, faturalar nerdeyse bilmem kaç katı geliyor, elektrik ve doğalgaz resmen insanların belini büküyor.
Kış gelmeden , okullar açılmadan ekonomik darboğazın farkına varamaz olduk.

Aslında pahalanmadı hiç birşey; biz ucuzlaştık.
Manevi değerlerimiz  ucuzladı,
müzik ucuzladı,şiir ucuzladı.
ilişkiler ucuzlaştı,samimiyet ucuzlaştı.
Yalan, dedikodu, fesatlık ucuzlaştı.
Laf söz ucuzlaştı.
 Eğitim ucuzlaştı, sağlık ucuzlaştı.
İnsanlık toplu olarak ucuzlaştıkça hayat şartlarının değeri artar. 
Ucuzluk acizliktir.
Selametle.